Przeciętny użytkownik korzystający z Internetu nie zdaje sobie na co dzień sprawy z istnienia kodów HTTP. Zauważa je dopiero wtedy, kiedy występują błędy – a i to wymaga zorientowania w świecie zasobów i odpowiedzi. Uruchamiając Internet, sprawnie przechodzimy od strony do strony, wpisujemy adresy, klikamy w linki i przeglądamy swobodnie jakąś zawartość.
Oczywiście do momentu, w którym znacząco zmniejszy się prędkość ładowania albo pojawi się jakaś zabawna grafika czy komunikat o numerowanym błędzie. Zablokowanie dostępu, puste tło, tajemnicze cyfry – co tak naprawdę dzieje się w takich sytuacjach? Czym jest kod HTTP? Kiedy się pojawia? I czy wina leży po stronie internauty?
Poznaj najważniejsze kwestie związane z odpowiedziami HTTP i bądź świadomym użytkownikiem.
Kod HTTP – co to jest?
Kod HTTP to podstawowa informacja o tym co stało się z zapytaniem klienckim. Definiowany jest jako dana wysyłana przez serwer HTTP komunikująca sposób realizacji lub braku realizacji zapytania.
Wyróżnia się kody: informacyjne (od 100 do 199), powodzenia (od 200 do 299), przekierowania (od 300 do 399), błędu aplikacji klienta (od 400 do 499), błędu serwera HTTP (od 500 do 599).
Każda odpowiedź – zarówno pozytywna, jak i negatywna – ma swój przypisany kod, co korzystnie wpływa na świadomość użytkownika, kiedy dany błąd pojawi się na ekranie. Wiedząc co dokładnie oznacza, można wprowadzić odpowiednie kroki, które naprawią stan rzeczy.
Błędy HTTP – kiedy występują?
Każde kliknięcie w link lub wpisanie adresu strony internetowej w pasku URL powoduje, że przeglądarka wysyła do serwera www żądanie. To właśnie podstawowa wiedza, przydatna przy korzystaniu z Internetu. Dalej następuje odbiór i przetworzenie tego żądania, po którym odsyła się dane zasobu w nagłówku HTTP. Dzieje się to za każdym razem, ale odpowiedzi są niewidoczne – użytkownicy widzą dopiero błędy http.
To bardzo praktyczne, ponieważ z każdym widocznym komunikatem odpowiedzi nie dałoby się swobodnie korzystać z Internetu. Warto też zwrócić uwagę, że zaletą odpowiedzi HTTP komunikujących błędy jest właśnie to, że są one sklasyfikowane i nazwane.
Jest to ważne dla użytkownika, ponieważ dostaje od razu informację o przyczynie błędu – może to tylko przeciążony serwer, a może zablokowanie zasobów ze względu na naruszenie przepisów prawa. Powodów jest wiele, a najpopularniejsze odpowiedzi HTTP przedstawione są w poniższej liście.
Lista najpopularniejszych odpowiedzi HTTP
- 101 – Switching Protocols – zapytanie informuje przeglądarkę o tym, że zmieniony zostaje sposób komunikacji, na przykład z HTTP 1.1 na HTTP 2.0 (WebSocket).
- 200 – OK – to najczęstsze potwierdzenie sygnalizujące, że strona internetowa lub jej dane poprawnie działają, a serwer zwrócił odpowiedź.
- 301 – Moved permanetly – strona internetowa albo jej zawartość zastąpiono inną – to częsty komunikat używany podczas przejścia z HTTP do HTTPS.
- 302 – Found – wyszukiwana zawartość została znaleziona, ale w innym miejscu niż to oczekiwane. Formę tę stosuje się przy tymczasowym przekierowaniu adresu URL. Taka sytuacja zdarza się zwykle w momencie, w którym użytkownik wchodzi na stronę wymagającą zalogowania. Po zalogowaniu następuje przekierowanie przez 302 na stronę X.
- 303 – See Other – zawartość jest niemożliwa do zobaczenia pod danym adresem URL, ale jest to możliwe pod innym. To sposób na przerzucenie użytkownika na nową stronę zasobu.
- 400 – Bad Request – żądanie było nieprawidłowe z przyczyn po stronie użytkownika (np. błąd składni zapytania) i nie jest obsługiwane przez serwer.
- 401 – Unauthorized – brak uprawnień do wglądu zawartości docelowej. W takiej sytuacji konieczne może być zalogowanie się.
- 403 – Forbidden – zapytanie zostało zrozumiane, ale zwrócenie żądanego zasobu jest zabronione przez konfigurację bezpieczeństwa.
- 404 – Not Found – serwer nie mógł odnaleźć zasobu według adresu URL, nie znalazł również śladów, które wskazywałyby na zasób w przeszłości. Istnieje też podobny błąd o numerze 410. To Gone – zasób, który był żądany nie istnieje, ale serwer posiada informacje na ten temat.
- 405 – Method not allowed – metoda, która została zawarta w danym żądaniu jest niedozwolona dla zasobu. Wraz z odpowiedzią znajduje się też lista dozwolonych metod. Ten kod może być zwrócony np. w sytuacji, gdy użyjemy GET na formularzu lub niebezpieczne TRACE.
- 413 – Request Entity Too Large – dla serwera całkowita długość zapytania jest zbyt długa. Zwykle oznacza to konieczność zmiany wielkości zdjęcia lub innego pliku.
- 429 – To Many Request – użytkownik wysłał zbyt wiele żądań w określonym czasie.
- 451 – Unavailable For Legal Reasons – z powodów prawnych strona lub zasób są niedostępne, zostały zablokowane.
- 503 – Service Unavailable – nastąpiło przeciążenie i serwer nie może zrealizować zapytania klienta.
- 509 – Bandwidth Limit Exceeded – nastąpił tymczasowy brak dostępu serwera z powodu przekroczenia limitu danych przez właściciela strony.
- 510 – Not Extended – Brakuje rozszerzenia HTTP potrzebnego do obsługi zapytania.
